نه آسمانیست . . .

نه کهکشانی . . .

نه خدایی . . . ! ! !

نه بنده ای

فقط من مانده ام و تو . . .

تویی که خدای منی !

ولی پر از سکوت و دردی که میخواهی به دادم برسی . . .

کـــــــی . . . . . . ؟ ؟ ؟

همه را فنا کرده ام ولی هرگز به تو نرسیدم . . .

خودت خوب می دانی نزدیک است روزی که . . .

من خودم را از بالا بالاهای آسمان ها شاید از بالاترین نقطه قلبت

خودم را به اعماق جهنم پرتاب کنم

از بس که از من سکوتی همراه با فریاد . . .

و از تو هم سکوت . . .

مرگ من نزدیک است، من بمیرم تو دیگر مرا نخواهی یافت !

چون که من ترک ایمان تو کردم

مرا به سیاهی می فرستی و خودت در سپیدی اشک می ریزی . . .

که چرا این قدر سکوت کردی . . .

که من این چنین سقوط کردم . . .

چرا ؟

چــرا ؟ ؟

چـــــرا ؟ ؟ ؟ ​